Ben o yaramı sararken,
Yamacımda sen mi vardın?
Bilmezsin ki! O günleri,
Daha bir ekmek kadardın…
Çok acılar yaşadım ben,
Ne kederleri atlattım.
Kimseler duyup görmeden,
Uykumda çığlıklar attım…
Meşhur Karanfil sokakta,
Gözyaşlarım durur benim.
Ağladığım eski bankta,
Kalmıştı ruhum, bedenim…
Yıllar aktı üzerinden,
Ateş dağladı içimi,
Acı sızdı her yerinden,
Gönlümün bu son biçimi…
Sen de düşmüşsün o derde,
Yas tutup ağlayacaksın,
Onu andığın günlerde,
Sel gibi çağlayacaksın…
Kanlar sızarken yarandan,
Mecbur, güleceksin ele.
Arılacaksın bir yandan,
Birkaç senen dolsun hele…
Gülmeye çalışacaksın,
Tüm bu müzmin sancılara,
Gün gelip alışacaksın,
Sen de bütün acılara…
Kaan ÖZASLAN
03.03.2022
Arılmak: İyileşmek, şifa bulmak