Ne çileler çekti ne acı gördü
Nakış nakış çizdi şiirle ördü
Kıvırmadan yaşayan kahraman erdi
Onun kadar dava sundunuz mu hiç
Kaç yıl ayrı kaldı can-ı vatandan
Yılmadı kaçmadı hiçbir kavgadan
Tavizi olmadı asla davadan
Gurbet elde kalıp yandınız mı hiç
Köy köy bucak bucak dolaştı durdu
O Turan ellere hayaller kurdu
Tek başına sazıyla orduydu ordu
Kimsesiz kalarak dondunuz mu hiç
Of demedi gezdi elinde sazı
“Susmam” dedi hiç susmadı avazı
İtler peşine düşüp oldular tazı
Siz hain yerine kondunuz mu hiç
Başta bilirsiniz var ya pavyoncu
Emir vermiş bizim garip turşucu
Dil uzattı çapsız üç beş çapulcu
Dava önce deyip emin oldunuz mu hiç
Hâkim bey diyerek en üst perdeden
Haykırdı sesinin yettiği yerden
Sen sırça köşklerde kıç büyütürken
Onun kadar etkin oldunuz mu hiç
“Kalk ayağa Osman Dayı” diyerek
Uyardı yıllar önce bizleri tek tek
Adam olun ulan giymeyin etek
Adam olup adam kaldınız mı hiç
Ne gerek var size Onu tarife
Gurban olsun puştlar Ozan Arif’e
Giderken bıraktı büyük vazife
Ölümle yeniden doğdunuz mu hiç
Dogan Ay