küçük bir şiir yaz mesela
dünyalar kadar.
anladım, göğün sökülmesi bundan
öpünce ölürmüş mavi
biraz sonra açar sabahı rüzgar
sıkı tut aldığım nefesi
şimdi hüzün
avunmalı bu şiirde iki gözüm
selamlasın sokakları bırak
kimsesiz kimliğim
dal fidan soğuk, üstelik
dilimdeki suç benim
unutma gönlüm
yalnızlığa ilişen son heceyi
anlatsana
nasıl oluyordu sevdalı yaşamak
göz ucumda akrep diyorum
gidelim
biterken sonsuzluğun dansı
sayamıyorum, arsız sokak lambaları falan
yakıyor her şey canımı
türkü dinleyelim mi giderken
denize karşı
Ört üstünü
üşümesin yağmur 'ah'ımızdan
baharı bağrında sakladığı belli
yorulduysak kahrımızdan
düşen her damla için sinip toprağa
uyumak var şimdi, uyuyalım.
.