İlyas Öztürk ağabey'e...
Duyup özlemi İstanbul'dan, Gence'den;Bir türkü söylesek, bir türkü söylesek...
Kim bilirmiş ki kısmetini önceden,
Bir türlü söylesek, bir türlü söylesek...
Misâl çocukları hep şen, mutlu olsa,
Düşünsek, orada yalnız mertlik bolsa,
Adım attığımız, bir cennete yolsa;
Bir öykü söylesek, bir öykü söylesek...
Bütün çıkarlardan çok uzak bilinir,
Atalardan beri başlar dik söylenir,
Yalnız vatan için kılıcı bilenir;
Bir ülkü söylesek, bir ülkü söylesek...
Nağmesinde millet olan, bizde kutlu!
Çınar gövdesinde boy verir, umutlu...
O ki Tanrıdağlı, o Ötüken yurtlu;
Öztürk'ü söylesek, Öztürk'ü söylesek...
Duyup öz vatanımdan özlem, yanarak;
Bir türkü söylesek, bir türkü söylesek...
Her cümlede geçmiş tarihi anarak;
Bir Türk'ü söylesek, bir Türk'ü söylesek...