"Kendi ruhuna tekrar dönmenin yolu kelimelerdir."
ellerinle yüzünün
akordiyonu
şimdi rüzgarı çek içine olabildiğince
ezginin yolculuğunu dinleyelim beraber
geçtiğin yerlerde açan
erik çiçeklerini ekle üstüne
susma hiç
susup gidenlerin açtığı yara
aynı yerden kanarmış hep
ekle peşinden
sevseydi gözlerimi
böyle kapanmazdım kendime diyen geceyi
hani taş duvarların gelin çiçeği
zamansız yürünmüş bulvarları al
kitap kokusunu
yüzüne sinen
çevirdiğin sayfaların ahenkli nazını
dünyanın bütün şiirlerini
hatta beni /şair sanıyorlar olsun
dantel ağacına desen çiziyorum oysa
dilek güvercinlerine
uğramayı unutma sakın
çek nefesini
çal gitsin çok uzaklardan
bulunmuş da yitirilmiş düşlere armağan
bu senin şarkın
hep aynı yakında kaldım sana
kendinden daha çok
susup kalanların hepsi
aynı acıyı taşırmış ciğerinde zaten
gözyaşlarımın toplamını
bulur mu yıldızlar bilmem
ya da bir açılıp bir kapanan
kalbinin akordiyonu
.