By Berat Şendil on Salı, 21 Kasım 2017
Category: Şiir

CALİGARİ'Yİ SEVERİM

Ölüyor gibiyim, yanıyor içim Bornova'dır burası, ancak aklını atlar çalındıysa kullanılır taksi 

Çatırdıyor beyin damarlarım 

Knorr'un kokulu çorbalarını, pislettiğim tencerelerden yemekle  şişti içim 

​Sinema Tv öğrencisiyim, ancak daha çok Tarihle sevişirim Dr. Caligari beni sever ben Dr. Caligari'yi severim   

Babam yapayım diye gözüme baktıysa da sevmedim i'sini ziraatin 

Pek bilmesem de sanırım ben İtalyan Yeni Gerçekçiyim

Ne zaman duştan çıksam ve duysam o esrarlı kokuyu Hemen yurt dönemine gider dimağım, beynim 

Hocam kısa boylu bir adamdı, hemşerimdi, severdim onu Cin çarpmış derlerdi onun için,

peki var mıydı benim cinim ? Ah bilmiyorum, ulaşamıyorum bu veriye Halbuki çağırdım ötelerin erlerini, diye bana oraları anlatsınlar

Ama asla onların gelmelerinin hisiyle dolmadı içim 

Belki de onların telefonlarında da engelliyim….

Related Posts

Leave Comments