Adam değil demiştin, koltuk işgal edene,
Zaten onu adamdan sayan olmaz Ozan'ım.
Davamdan dönmem dedin yol vererek gidene,
Ne yazık ki çağrını yayan olmaz Ozan'ım.
Sesimizi çıkarsak Balgat'a ulaşıyor,
Ülkücüyüm diyenler, bizlerle dalaşıyor.
Dünkü ağır abiler, etekle dolaşıyor,
"Sen nasıl bir erkeksin?" diyen olmaz Ozan'ım.
Sizin neslin kaderi; işkenceler, C-5'ler,
Bunların derdi ise; yenilecek beleşler.
Görünmeyen odaklar, koyunla-kurdu eşler,
Nedense koyunluktan cayan olmaz Ozan'ım.
Kulakları; gelecek avanta, peyde beyler,
Elleri ihalede, dosyada, föyde beyler.
Meydanı boş buldular köpeksiz köyde beyler,
Halleri "Bu millet"e ayan olmaz Ozan'ım.
Hak rızası gözettik, uzak durduk havadan,
Kemik görenler gitti, ayrılmadık yuvadan.
Aç kaldık, susuz kaldık, dönmedik bu davadan,
Ne yapsak da takdire şayan olmaz Ozan'ım.
Bizler kiri olurduk tırnağının, elinin,
Dünyaları yakardık uğruna bir telinin.
Irzına geçildi de 'Ülkü' adlı gelinin,
Can havliyle bağırdı, duyan olmaz Ozan'ım.
B. Melih Emre
-Ölüm yıldönümünde saygıyla anarak Ozan Arif'le hasbihal