Tüm kötülükleri
Bak unutuyor tanrı
Tüm sertlikleri de
Bir sözünde unutmaz mı
Tek onlar benzese benzese
Bir felsefeye benzerdi
Ve tek tanrı anlardı yakarışı
O halde tut güzelliğinle
Şu kara kaplı defterin
Tozlu sayfalarını
Ve hakkını ver hattın
Hakkını al matbaalardan
Ellerinle bir söz söyle tanrıya
Ne olursa olsun unutulmasın
Üstelik duyarsak duyalım ne çıkar
Hepimizin yakarışından çıksa çıksa
Bir kıyamet çıkardı
O halde kaldıralım göğe tutalım gözleri
Bir bakışta kör olmaz mı
Tüm kötülükleri bak unutuyor tanrı
Sen söylüyorsun içimizde ne kalmış
Tek onlar kalırdı kalsa kalsa
Hakkını verdiğin sanatın
Hakkını aldığın yazmaların
Bir felsefe gibi ağır
Bir kıyamet gibi biçimsiz
Oldu mu zor olacaktı