Gülümsüyordun
olabildiğine içten ve samimi
sanki bir köşede
kutlu vatan düşlerine dalan
Anadolu köylüsü gibi
orak mı sallamıştı yaz ayında
neden kavruktu gözlerin bilemedim.
yoksa avuç içlerine yaktığın kınanın kokusu mu solmuştu
zamanın telaşesinde
Bilmezsin
ben böyle şiirler yazmazdım
şehitler kuşatırdı geceyi
nurlu yüzleri gökyüzünde yıldız yıldız
umut dolu gözyaşları dökerdim kalemime
yoksul odamda yapayalnız
Gülümsüyordun
öylesine saf, öylesine temiz
sanki bir Mehmet evine sağ salim dönmüştü
veya çeke çeke kurtarmıştı bir çocuk
tellere takılan uçurtmasını
ne bileyim işte
rüzgarı kıskındıran bir hızla
sılasına dönüyordu sanki bir gurbetçi
toprak kokusu damlıyordu tebessümünden
sanki top yekün mutluydu vatan…
Bilmezsin
ben bir gülüşe "serap" diyerek koşmazdım
yanık yüreklere
su niyetine ağıt taşımasaydım