Düştüm rahim denen etten bardağa,
Doğunca sarıldım beyaz kundağa.
Anamın ak sütü değdi dudağa,
Başımda yalancı taçtı yaşamak.
Ömür kar tanesi, zaman eritti,
Çocukluk dediğim bir anda bitti.
Ebedi sandığım gençliğim gitti,
Nasıl da elimden kaçtı yaşamak.
Gözümün yaşını güneşe serdim,
Sermayem çok idi almadan verdim.
Sonunda böylece kemale erdim,
Gün be gün ağaran saçtı yaşamak.
Saygım katmerliydi, sevgim yalındı,
Yüzüne güldüğüm dostum alındı.
Henüz başlamadan düdük çalındı,
Hep mağlup olduğum maçtı yaşamak.
Umut kandilini bir kez yakmadan,
Yarım işim var mı, yok mu bakmadan.
Hatta Azrail'e iş bırakmadan,
Erkenden kabrimi açtı yaşamak.
22.12.2016-Malatya
Mustafa ERKENEKLİ