İçeriden yırtılırcasına sızlar bir ak gök
Lal kuşlar söyler kara türküleri
Yollar ki
Bir bilinmez hece
Söylenmez söz
Bakılmaz göz
Konuşmaz dil
Sesler boğulur ansızın kabusların ağında
Çocuklar emzirir öksüz anaları kucağında
Salıncakları vurdular, kanadı duru yürekler oysa
Şimdi sıkıp avuçları, tutup düşleri
Dövmeli artık dilsiz devler görünmez göğü
Küskün denizlerin alıngan dalgası
Ezdi tüm yeşil yaprakları
Kendini ağaca asmış bir bir bütün namlular
Ve bunu koroca söylüyor genç ölüler
Bir mısrada tutunabilmek vardı, bu devingen koşulukta
Bir şarkıda sessizce ölmek vardı; bu sevilgen şiirde
Ah kanıyor, susuyor, birikiyor şimdi
Yetim şairlerin intiharlık kalemleri
Beytullah Avcı