By Necla Kezban Turan on Cuma, 17 Mayıs 2019
Category: Şiir

Mim

​taşların üzerinde tarihler durur 
bir açılan bir kapanan 
çatallaşan sesiyle 
kırılmışlığa inat kanat çırpan 
dostum kuşlarını da gördüm dün 
boncuktan yapılma kuşlarsa 
bazen kitapların yanında 
bazen uçarı yalnızlığın 

kınına sığmıyor kılıçlar
vurmuyor da boynumu üstelik
hoş gelenim
uzun değilken kavuşmaya yollar
bir cemreden düşmek vardı ya ellerine
yeni yakılmış türküydü dillerin
taşlar okunuyor yüzünden neden
tarihlere dokunup

sustuğumdur bu kapının ardı
sözleri cennetim
ama ben misafirim
evim var gök mavisinden özgür
yorulduysan dinlen biraz
şairlerin dili ölüme meydan okur
buz tutmuşsa tutmuştur demir
saatleri kırınca zaman durur sandım
çözüldü kadranı nefesin
tarihleri öptüm bembeyaz

eski bir gönül yarasına benzedi
gitgide bulutlar
alı al moru mor
utangaçlar
havada sabır/sızlanma
nedense akşam olmadı bir türlü
bir kaşık suda boğuldu sesim
düşerken şehre gümüşten şal

mezartaşlarında kaldı iki gözüm
aklımın almadığı
biçimsiz sessizlik
kimden ödünç aldıysan geri ver
iki satır gülüşelim gel
diyeceğim de /olmuyor
aşağısı sıcaktır
yukarısı serin
uyurken pencereni açık bırakma sen
düşlerin üşümesin
mim


.

Related Posts

Leave Comments