Dünya bir ceviz kabuğu,
Ne dalım ne tanem kaldı.
Gözümden silindi buğu,
Ne yaşım ne de nem kaldı.
Oku büktüm, yay eyledim,
Ömrü üçe pay eyledim,
Üçünü de zay eyledim,
Ne bir çağ ne dönem kaldı.
Günler aylara karıştı,
Birbiri ile yarıştı,
Ömrüm menzile erişti,
Ne yılım ne senem kaldı.
Aşılmaz bentdim aşıldım,
Tay'ken sabana koşuldum,
Çam gibi yaz-kış yeşildim,
Ne yaprak ne iğnem kaldı.
Geçip geldiğim yollarda,
Eğlenmedim gülizarda,
Şimdi vardığım diyarda,
Ne bir gül ne şebnem kaldı.
Arayıp halimi soran,
Kâbusumu hayra yoran,
Arkamda dağ gibi duran,
Ne babam ne annem kaldı.
Cahil varırken menzile,
Anlar oldum, hayat çile,
Sonunda dövecek bile,
Ne bağrım ne sinem kaldı.
Kaan ÖZASLAN
27.02.2018