TÜRKİSTANLI MÜCÂHİTLERE...
Türkistan'ım davam ise,
Kara zindan, ben ölürüm...
Çık nefesim, karış sese,
Boğar duman, ben ölürüm...
Türlü türlü kör oyunlar,
Toprak üstünde mayınlar...
Yok mu sesimi duyanlar?
Kirli mekan, ben ölürüm...
Günüm, saatim tutulmuş
Takvimlerim kurutulmuş
Geçmişimiz unutulmuş,
Garip zaman, ben ölürüm...
Yerim yok, mekanım yoktur!
Gezer ölüm kol, soğuktur...
Başım dik ve alnım aktır,
Demem aman, ben ölürüm...
Şu çin'liye "bey" diyemem!
Ben, bu başımı eğemem!
Bir nefesle can veremem,
Yine yaman ben ölürüm...
Katilimde yok ki vicdan!
Ümitleri kes bu candan,
Anam ağlar, diğer yandan;
Balam yanan, ben ölürüm...
Yurdum için çıksa sesim,
"Türklük" için bu son sözüm,
Neşe ile ferse gözüm;
Bil aslından, ben ölürüm...
Urumçi de kanlar akar...
Kardeş dediklerim bakar,
En çok bu hâl beni yakar,
Şehit sayın, ben ölürüm...
Göçüp giden el mi olur?
Hani soyum, o mu kurur?
Gelinmeze giden kalır...
Bil soyundan ben ölürüm...