Farjad'ın hüzün kokan arşelerinde düşlüyorum geleceğin karanlık fecrini,
Siyah beyaz resimlerde buluyorum benliğimi
oysaki çok renkli bir insanken.
Kederin yoldaşlığını alyuvarlarımda hissediyorum.
Silik ütopyamda onlarca dizginsiz at koşarken hüzün fırtınalarında boğuluyor bedenim.
Ben geleceği umutlarla besliyorum.
Böyle böyle avutuyorum karanlığın acı fecrini.
Her sevdada Şehriyar'ın sürgünleri gelirken aklıma ben yeniden umutlanıyorum.
Özlemek için seviyorum,
sevmek için özlüyorum.
Sürekli zihnim ikilemler içerisinde
ne çıkar yol bulabiliyorum
ne de umutsuzluğa kapılıyorum.
Zarif şarkılar benliğimi hatırlatıyor.
Baş ağrıtıcı her şeyden uzağım.
Bir film sahnesinde hayallere kapılıyorum
ben her şeyi güzel yönüyle seviyorum.
Ben bu dizeleri trahomlu şairlere değil
üçyüz yıl sonraki nesile armağan ediyorum.