By Berat Şendil on Perşembe, 16 Mart 2017
Category: Şiir

VELHASIL

Rüzgarın doğurduğu adamım elimde yapraklar,
Baykuş kuruntularını gördü gözüm,yürüdüm önümde orman
Farketmez burada bebek yahut yaşlı olman

Aklım erdiğinde kaçtım orada elimde kırmızı renkli kama 

 Söyledim ve anlattım her köyde hikayemi bendimi aşıp
İstersen dinle yada dinleme,git kendi idam iplerinde asıl 
Kaçmadığın ve köle olduğun hayat için zevkle yerinde kasıl 
Öğrendiklerinle amel etmedin,kaçmadın korkuların boğazına basıp !

Ben şiir yazmıyorum,aynalar kırıyorum 
Kanlandı gözüm,bundan manzaralarım bulutlu 
Söyle bu bıraktığın kaçıncı umuttu? 
Artık saymıyorsun,biliyorum istiyorsun mutlu yaşamayı bir yuva kurup 

Velhasıl şiirim bitti,
Velhasıl kuşlar geri dönüyor bitti göç mevsimi
Velhasıl güneş açılıyor uyan ey çicek! Kaç ey Baykuş!
Git ve karanlık ülkelerin semalarında uç! 


16.03.2017

Related Posts

Leave Comments