ZAMANSIZ (KARABAĞ)

Sesim duyulmadı yapayalnızdım

Boşluğa söylenen kelam zamansız
Dostlar yetemedi, düşmandan azdım
Kardeşimden gelen selam zamansız

Yirmi altı Şubat! Üşür, sızlarım
Güneşi görmedi benim yazlarım
Altmış üç kuzumu anar özlerim
Minik bedenlere ölüm zamansız

Alnıma bu keder nasıl yazıldı
Dost Nesimi gibi derim yüzüldü
Kanımla kar yandı, rengi kızıldı
Boşa esip durur yelim zamansız

Yaşıyla söndürmek için közünü
Dilaram ağlarken örttü yüzünü
Zalimler bu yüzden oydu gözünü
Gözümden çağlayan selim zamansız

Ar ettim kadınım, kızım üryandı
O an insanlığın bittiği andı
Mevla yarattığı kuldan utandı
Göklere uzanan elim zamansız

Varlığım dünyaya dert oldu ise
Vatanım ellere yurt oldu ise
"Vakit" nedir bilmem şart oldu ise
Marşlarımı söyler dilim zamansız

Okan Kilit