Bir an düşünün.
Öyle bir ülkede yaşıyorsunuz ki ADALET yok.
Ne hissedersiniz?
ADALET yoksa geriye ne kalır?
Adalet yoksa asalet de yok olmuş demektir.
Adalet yoksa kaos var demektir.
Adalet yoksa özgürlük ölmüş demektir.
Adalet yoksa barış demir parmaklıklar ardında kalmış demektir.
Adalet yoksa konuşma hakkı bitmiş demektir.
Adalet yoksa insanlık yok olmuş demektir…
Peki bu adalet üzerinde niçin oyunlar oynanır?
Gerçekleri öğrenmesini istemediği insanları bilinçlendirmemek için yaptığı politikalarının arasında, açık bir şekilde genel başkan yanlış yapsa bile taraftarları tarafından hoş görünme isteği (bireyin gerçeklere karşı kör edilmesi) veya bunu yaptılarsa bir sebebi vardır (gerçek bilgiye dayalı olmayan söylem ) mantığının halka bazı yöntemlerle yutturulması ve bundan sonuçlanan kölesel bir toplum yaratma, amaç olarak ilk sıradadır. Buna manipülasyon yani diğer bir ismiyle beyin yıkama denir. Siz ne yaparsanız yapın o koltuk benim bende kalacak algısı oluşturmanın en güzel yolu da öldürülmüş adaletten geçer. Tosya Gemerek ile başlayan adaleti öldürme işlevinin altında yatan gerçek budur.
Bu manipülasyonun en önemli araçlarından biri adalettir. Toplumun nezdinde adaleti yok etmeyi başarırsanız gerisi kolay gelir. Işte bunun için toplumun adalet duygusu ile oynanmalı ve adalet kişiye özgü bir hâl almalıdır ki her konuda toplum yönlendirilebilsin.
Köle toplumu oluşturmanın en önemli yolu da adalet duygusunu yok etmektir. Çünkü adalet yoksa devlet de yoktur. Devleti olmayan topluluk da sürü olabilir ancak.
Sizin anlayacağınız sadece adalet duygusu öldürülüyor diye düşünmeyin. Adalet duygusu ile birlikte devlet öldürülüyor.
Adalet yoksa demokrasi de yok edilmiş oluyor.
Önce adalet…
Herşeyin başı adalet.
Muhabbetle kalın efendim.
Doğan Ay