Türk siyasi hayatı demokrasi sınavını salonlarda ve sandıkta verir. O demokrasi anlayışı da sadece genel başkanların iki dudağı arasında kilitlenmiş bir sözcüktür. Bunun aksini düşünmek bile bizdeki demokrasi anlayışı için büyük suçtur.
Bu anlayış bütün siyasiler için aynıdır. Koltuğu ele geçirinceye kadar ömürlü bizdeki demokrasi. Koltuk ele geçirildiği zaman bizim demokrasi kürsülere hapsolur. Son günlerde yaşadığımız demokrasi anlayışı da bu. Yola demokrasi diye çıkanlar yarı yolda demokrasiyi terketmeye başlarlar. Benim demokrasim seçilmem noktasından ileriye gidemez gitmez.
Bırakın parti genel başkanını bir il veya ilçe başkanı bile demokrasinin en büyük takozudur.
İl veya ilçe başkanı olarak kim koltuğunu kaptırmak ister değil mi?
Demokrasi gereği üye sayılarını belirli sayıda tutukmak da bizim değişmez demokrasimiz için elzemdir. İlla üye yapılacaksa bunun da kolayı var demokrasi içinde! Yapılacak üyeler eş dost akraba olsun yeter.
Şimdi bizdeki demokrasi anlayışına bir daha bakalım.
Ben siyasi parti genel başkanı olarak size yalan söylüyorum. Yalan söylediğimi siz de biliyorsunuz aslında ama ben yine söylemeye devam ediyorum o yalanı. En sonunda o yalan dönüyor dolaşıyor karşımıza demokrasi olarak çıkıyor. Geriye kalan ise genel başkanım diyorsa vardır bir bildiği yalanına sarılmaya devam ediyor.
Bir siyasi parti genel başkanı bakalım demokrasiyi nasıl anlatıyor:
"Demokrasi benim için tramvaydır… onunla istediğim yere kadar gider inerim" demiştiniz. hala aynı görüşte misiniz?
"Hayır" deyip devam etmiş:
"Değilim, ben de değiştim. Tramvay raydan çıkabiliyor. Hedefi sağlama almak lazım. Demokrasi benim için tramvay değil raydır.İstediğim yere kadar döşerim, üzerinde istediğim hızla giderim."
Bir raydaki demokrasi raylar bitene kadar gider. Raylar bitince mi yeni bir yol bulunur ve demokrasi hikayesi sürer gider…
Doğan Ay