Meşhur fıkradır hepimiz bir şekilde okumuş veya dinlemişizdir. Bugün böyle başlayayım.
Temel doktor olmuş ve memleketine gitmiş mesleğini yapmaya.
Herkes tebrik ederken, onun kafası karışıkmış, zira bilirmiş ki ilk teşhisinin doğruluğu çok önemli, güven yarattı yarattı, yaratamaz ve yanlış teşhiste bulunur ise, sonrası sıkıntılı. Derken daha ilk gün Fadime yenge kapıyı çalmış ve Temel'den Dursun emicesinin hasta olması nedeniyle eve gelip ona bakmasını rica etmiş.
Yapacak bir şey yok, Temel atlamış gitmiş. Bakmış Dursun emice boylu boyunca yatıyor, sormuş; „Neyin var?"'.
Dursun emice cevap vermiş, „Ha uşağım ishalim."
Temel rahatlamış, „Oh" demiş hastalık belli, tedavisi de kolay.
Ama düşün düşün bir türlü aklına doğru ilaç ismi gelmeyince ağzından ilk sinirsel yatıştırıcı çıkıvermiş. Temel eve dönmüş, ancak ertesi gün huzursuz, yanlış ilaç verdiğini biliyor... Atlamış, Dursun'un evine gitmiş, ama bakmış evde yok.
Nerede olduğunu sorunca da kahvede oyun oynadığını öğrenmiş.
Varmış kahveye bakmış Dursun gayet keyifle okey oynuyor...
Eğilmiş kulağına, demiş
„Nasulsun?"
Dursun gayet rahat „Vallaha Temel'im okeyde yenilayrum, b...k içerisinde yüzeyrum, ama nedense hiiiç kafama takmayarum…"
Bakmayın b..kun içinde yüzdüğümüze biz böyle de mutluyuz.
Varsın her yanımızdan necaset fışkırsın.
Sinirleri alınmış çiğ köftelik et gibiyiz vallahi. Hiç bir şey umurumuzda değil. Tutan tuttuğu ile...
B..kun içindeyiz. Fosteptik çukuru çevremiz. Bana değmesin yeter.
Yahu ucu dokunacak olsun önce başkasına dokunur nasıl olsa.
Hareket kokuyor. Her kafadan bir milliyetçilik ülkücülük Türkçülük tanımı yağıyor.
Her canı sıkılan birlik beraberlik(!) adına bir dernek kuruyor.
Bizler mi?
Keyfimiz beyde paşada ağada yok.
Memleket kokuyor koksun alışkanlık yaptı temiz kokarsa alerji yapar.
Ben mi artık kafaya takmıyorum.
Muhabetle efendim
Doğan AY