"Hayır" oyu verecekler teröristmiş… Bu millet teröre o kadar çok can verdi ki, bundan iyi duygu sömürüsü olmazdı. Tabi yersen!
Küçücük bir çocukken duymuştum "terör" kelimesini. Aklımda kalan tamlama "ermeni terörist" haberlerde çevremde duyduğum buydu.
Sonrasında evde "terör havası " estiriyor şeklinde gıyabımda söylemler işitmeye başlamıştım. Ben evde estirdikçe artık bu gıyabımdan yüzüme söylenir olmuştu. Öyle atla deve de değil. İstemediğim kafama yatmayan bir şeyi bana yaptırmak imkânsız gibiydi. Bana göre doğruyu savunmanın nesi yanlıştı ki? O zaman bu terör estirmek kötü bir şey değildi... Nihayetinde benim doğrularım, benim isteklerim.
Annem arkadaşınla kavga etme iyi geçin dedi diye, sek sek oynarken çizgiye bastığı için yanan ama basmadım diye tutturan, körebe oynarken yakalandığı halde elimden kurtulup "yakalayamadın ki" diye pis pis sırıtan, gazoz kapaklarıma haksızca el koyan arkadaşlarımla sırf annem dedi diye iyi geçinemezdim. En iyi savunma yöntemimi geliştirdim. Isırıyordum! Kafamı kim bozarsa, kimin yanlışını görürsem keskin dişlerimi geçiriyordum. Ve ismim mahallede ısıran çocuğa çıktı. Kimse çocuğunun benimle oynamasını istemiyordu. Oysaki haklı bendim. Onlar oyunu kuralına göre oynasalar gül gibi geçinecektik. Benim tepkim çocukça şımarıklık değildi, haksızlığa karşı yapılan tepkiydi. Artık mahallede de terör estiren çocuk bendim! Yıllar geçtikçe (çok yıllar değil hani, ortaokul sıraları) ve terörün gerçek anlamını öğrenince adıma yapıştırılan yaftanın ne kadar yanlış olduğunun bilincine vardım. Olsam olsam ben komünisttim.
Sonra Orhan Veli'nin şiiri çarptı yüzüme ciğercinin kedisinden sokak kedisine;
açlıktan bahsediyorsun
demek ki sen komünistsin.
demek bütün binaları yakan sensin
İstanbul'dakileri sen
Ankara'dakileri sen!
sen ne domuzsun sen!
Buyurun buradan... Vallahi billahi ben bir şey yakmadım, aç da değilim açıkta da değilim… Yok yok, oldu mu şimdi? Bu komünist de iyi bir şey değil. Şiirin içerisindeki ironiyi anlamam da birkaç yılın geçmesiyle mümkün oldu. Ama beyne atıldı mı bir çapa, bilinçaltım kayıtta. Terörist iyi değil, komünist iyi değil.
O yıllar böyle internet yok, her merak ettiğini aç sor öğren durumu yok. E bir de asker kızıyım. Babaya her şeyi soramıyorum ki hiç hoşlanmaz bu tür konuşmalardan. Büyüklerin kendi aralarında bile konuştuklarını hatırlamam.
Coğrafya öğretmenimizden coğrafya dışı ders kaynatma taktiklerimiz sonucu memleket meseleleri hakkında baya bir bilgi sahibi oluyorum o dönemlerde. Yönetim, baştakiler, idareciler, adalet. Bir sunulan var önümüze, bir de beynimdekiler. Toplumun dayatması el alem var ki bir de, öyle sen kafana göre ben şuyum, ben bunu düşünüyorum, ben bunu yapacağım diyemiyorsun. "Kızım yapma alem ne der?"
Yok, ben bu dünyaya bir türlü alışamadım. Ben anarşistim!
Oldum olası kafam hiç basmadı savaşlara, insanların toplarla tüfeklerle nükleer bombalarla birbirlerini öldürmelerini anlayamadım. Mümkün değil bana bunun mantıklı açıklaması var diyerek inandırabilecek biri. Bu kavgalar bu savaşlar neden?
Bir sinema filimin de ki bir cümle tamamladı beni;
"Dünya da iki türlü insan vardır, iyi insan kötü insan" (Benim adım Khan filiminden)
Ben iyi insanım!
Ben ülkemi, benden sonra gelecek nesli düşünüyorum. Ben ülkemde bir kişinin siyasetten yürütme yasamaya hakim olup, yargıyı eline geçirip, devletin tüm kuvvetini eline geçirmesini istemiyorum. Bunun adı başkanlık değil diktatörlüktür. Başkanın ve hükümetinin parlamento tarafından denetlenmemesi demek, bu şahsın ömür boyunca başkanlığa devam etmesi için yetkilerini orduyu polisi susturacak şekilde kullanabilmesi demektir.
Cumhurbaşkanı devletin tekliği, milletin birliği demektir. Tarafsızdır. Başkanlık sistemine geçildiğinde sigortamız olmayacaktır. Tarafsız olmadığından, halkın bir kısmının desteklemediği onaylamadığı bir kişi olacaktır ki, bu ülkeyi kutuplaştırmaya bölmeye kadar götürebilir. İç savaşlar çıkabilir.
Ben kadınım,
Atatürk'ün bana tanıdığı hak ve özgürlüğümden feragat etmiyorum!
Ben anneyim,
Çocuklarımın gelecekte Atatürk ilke ve inkılâplarının ışığında bağımsız hür bir ülkede özgürce yaşamalarını istiyorum!
Ben anayım
Çocuklarımızın neyin kimin savaşı olduğunu bilmeden, iktidar koltuk sevdalısı bir adamın diktatör bir rejimle basa gelip daha fazla kanlarının dökülmemesini istiyorum.
Ben halkım,
Ülkemde yaşayan yurtdaşlarımın, barış ve eşitlik içinde özgürce yaşamalarını istiyorum. Din, ırk tartışmasıyla değil, insan olarak değerlendirilmelerini istiyorum.
Ben şimdi başkanlığa "HAYIR" diyorum diye terörist miyim?
Dünyada iki türlü insan vardır "İyi insan, kötü insan"
Ben İYİ İNSANIM!
Ya sen?
Canan KORKMAZ