Ülkenin birinde başbakan birkaç günlük tatil için bir dağ evine gider. Tatili süresince rahatsız edilmek istemediğini çevresine belirtir.
Özel kalem müdürüne de, günlük gazeteleri her sabah masasında görmek istediğini söyler.
Kalem müdürünün morali bozulur. Çünkü şehir çok uzaktadır. Her sabah şehre gidip gazete almak zoruna gider.
Sonunda çareyi bulur: Ertesi gün şehre iner ve aynı gazeteden yedi-sekiz tane alır. "Her sabah birini önüne koyarım. Bizimki anlamaz nasılsa…" diye düşünür.
Planı uygulamaya başlar.
İlk günler işler yolunda gitmektedir. Beşinci gün, bizim başbakan kalem müdürünü çağırır. Müdür korkarak huzura çıkar.
-"Buyrun sayın başbakanım." der. Başbakan elindeki gazeteyi gösterir ve konuşur:
-"Yahu kalem, şu dünyada ne gerzekler var. Beş gündür bakıyorum, aynı adam, arabasını beş gündür aynı ağaca çarpıp duruyor…"
Biz de yıllardır aynı ağaca toslayıp bir de o ağaçtan medet bekliyoruz. Uyanmak aynı ağaca çaput bağlamaktan vaz geçmedik bir türlü. Resmen soyu tükenmiş kurumuş çiçek açmayan meyve vermeyen bir ağaca kutsallık kazandıran bir kafa ile; medet diyerek çaput bağlıyoruz.
Yaptığı her harekette bir sır, girmediği her seçimde siyasi bir deha aramaktan yorulmadık. Büyük siyasi dehanın bazı seçim bölgelerinde başkan adayı göstermemesi de siyasi bir taktiğe bağlandı ya pes doğrusu.
Siz böyle b.kunda keramet aradığınız sürece o da kendini bulunmaz hint kumaşı görmeye devam edecek ve sonu hüsran olan bir harekete dönüşecektir ülkücüler…
Bu düşüncelerin dünkü üzücü olduğu kadar da gayri ahlaki gösteri ile ilgisi yoktur.
Siyaset dili kirlenmiş bu kirlilik herkese bulaşmış durumda. Dün yaşanan olaylar bu kirlenmiş siyaset dilinin tezahürü olarak kendini bilmez çapulcuların önünü açmıştır. Sakin sağduyulu hareket etmesi gerekenler siyaseti kirletmiştir dün. Bu kirlilik bir yerleri görevden alma ile temizlenir mi? Biraz zor temizlenir.
Gelin el ele verip kurumuş ağaca çaput bağlamaktan vaz geçelim…
Muhabetle efendim.
Doğan AY