Türkiye'deki ucube partiler yasasını hep eleştirdik durduk. Parti tüzükleri de sonuçta partiler yasasına göre şekillenmektedir. Bunlar demokrasinin önündeki en büyük engellerdir.
Diğer yandan insanlarımızın demokrasiyi bir türlü içselleştirmemiş olması ve eski alışkanlıklarının sürekli nüksetmesi de demokrasi noktasında yürüyüşümüzü engellemektedir.
Gazi Mustafa Kemal Atatürk bu sosyal dokuyu çok iyi bildiği için demokrasiyi tepeden biraz da zorla kabul ettirme çabasına girdi. Gerçekten eski alışkanlıkları birkaç gün ya da yılda bitirmek çok zor.
Türkiye genelindeki İYİ PARTİ kongrelerinde Sayın Genel Başkanımızın kesin talimatına rağmen demokrasi kültürüne karşı direnç hala devam etmektedir. Küçük gruplaşmalar, hemşericilik ve sözde karizmatik adaylar hastalığı bir türlü demokrasi şölenine geçişe müsaade etmiyor.
Oysa ülkemizin bütün problemlerinin yegâne çözümü demokrasi, hukuk ve şeffaflıktır. Demokrasi aynı zamanda bir uzlaşı sanatıdır. Parti içinde farklı grupların enerjilerini birbirlerini ekarte etmek için harcayacaklarına ülkemiz için bir seferde olsa uzlaşarak bütün grupların bir aday etrafında ideal bir yönetim (Adeta A takımı olabilecek) hem de herkesin içinde kendini bulduğu bir yapıyı kurmak çok mu zor? Muhaliflerin olmadığı ve herkesin yönetimde kendini bulduğu bir yapının oluşturacağı sinerjiyi düşünün…
Bizler parti içi mücadeleden dolayı bir türlü ülke siyasetine fırsat bulamaz hale geldik. Yeter artık!
Partimizin her adayı bizler için büyük bir değerdir. Ancak hiçbir aday vazgeçilmez değildir. Vazgeçilmezimiz partimizin milletimizin umudu olması hedefidir. Enerjimizi ikiye üçe ayırarak mı yoksa bütün halinde tahmin edilmeyecek kadar volkana dönüşen gücünü mü tercih edeceğiz?
Şahsi ikballerimiz ve egolarımızı bir tarafa bırakarak "biz" olalım. İşte o zaman partimizin iktidar mücadelesi toplumda da büyük karşılık bulacaktır.
Parti içinde demokrasi kadar uzlaşma da bir o kadar geçtiğimiz bu süreçte önem arz etmektedir. Bu uzlaşma kültürünü gerekirse Genel Başkanımız emriyle kurulacak heyetler ile de gerçekleştirilebilir. İnanın bu süreçte uzlaşma kültürü çok adaylı mücadeleden çok daha önemli hale gelmiştir. Emekleme sürecinde olan demokrasimiz için bu yöntem geleceğimiz açısından da önem arz etmektedir.