BİZ DE ÜLKEYİ YÖNETENLERE DUA EDİYORUZ
Bir fıkra ile başlayayım.
"İki adam ölür ve cennetin kapısına gelirler. Cennetin kapısında Aziz Peder beklemektedir. Aziz Peder ilk adama sorar:
- Hayattayken ne iş yapardın?
- Ben rahiptim, ömrümü Tanrı'ya verdim, karıma sadıktım, her gün dua ettim, insanlara yardım ettim, çocukları sevdim, der.
- Çok iyi, der Aziz Peder, al sana cennetin gümüş anahtarı.
İkinci adama sorar:
- Hayattayken ne iş yapardın?
- New York'ta taksi şoförüydüm, der adam. Çok iyi, al sana cennetin altın anahtarı.
Rahip bunu görünce öfkelenir.
- Aziz Peder, nasıl olur bu? Ben ömrümü Tanrı'ya adamış bir insanım, bana gümüş anahtarı bu taksi şoförüne de altın anahtarı uygun görüyorsunuz?
Aziz Peder gülerek:
- Oğlum, der. Sen vaaz verirken herkes uyuyordu, bu adam araba kullanırken herkes dua ediyordu."
Biz de taksi sürücüsünün kullandığı araçta gibiyiz. Her an dua ile uçurumdan yuvarlanarak ölmemeye çalışıyoruz. Acemi ehliyetsiz sürücü freni patlamış bir araç içinde gidiyoruz bir meçhule.
Cem Karaca'nın dediği gibi " Bindik bir alamete gidiyoz kıyamete."
Papaz her gün dua ediyor gibi. Bizim peder de sürücü de aynı. Dua ederken arabayı uçuruma yuvarlamak üzere. Vaaz ile yolcular uyutuluyor bizde de. Vaaz konusu hiç değişmez bizde: Din devlet vatan millet bir de beka.
Fıkra ile bir fark var aramızda.Bizim sürücü aracı kullanmayı bilmediği için taammüden adam öldürmekten direk cehennemlik gibi. Hem ehliyeti yok hem hız yapıyor.
Papaz cehennemin altın anahtarını bizim taksiciye verecek.
Bizim taksici korsan mı çalışıyor yoksa? Şehrin hiç bir sokağını bilmiyor. Rast gele gidiyoruz. Düşe kalka ilerliyoruz.
Arabanın motoru tekliyor motor conta patlatmış bizim sürücünün umurunda değil veriyor gazı.
Nereye gidiyoruz sizce?
Doğan Ay