Herkes küskün...
Kalem küskün...
Kağıt küskün…
Dil küskün…
Yürek küskün...
Millet küskün...
Tek tek gidiyor dünün OCAKLI ÇOCUKLARI…
Hayal kırıklığı yaşamaktan,"mutsuz son" tamamlamaktan vefasızlıktan bıktık yorulduk...
Kalemler kötü yazmaktan usandı...
Her yanımız acı…
Her yanımız çaresizlik…
Herkes reis…
Herkes Kürşat…
Yamtar deme işte, O yok…
Bol keseden hamaset…
Yarınsızlık…
Bedbinlik…
Hedefsizlik…
Bu rezillik kaderimiz olamaz diyeceğim ama kaderimiz.
Yakışıyor mu bize?
Yarım asırlık bir sevda üç beş koltuksever elinde.
Kime sorsan milliyetçi.
Kime sorsan ülkücü.
Ne yazıkki yarım asır sonunda gelinen nokta yüzde kaç hesabı. İktidar olmayı bırakın yüzde kaç?
Kürsüden haykırarak olmuyormuş demek. Sağa sola caka satmakla olmuyormuş.
Fildişi kulelerden milliyetçilik bu kadar oluyor.
Kendi özünden uzak milliyetçilik.
Hiçbir soruna çözüm üretmekten aciz bir milliyetçilik.
Kutlu yarınlara milliyetçi Türkiye'ye elveda demenin sınırındaki hareket.
Neyin kavgasını yaşadı bir nesil?
Komünizm tehlikesi miydi bizi bağlayan? Komünizm bitti davaya elveda mı?
Sol ile kavga mıydı tek derdi o altın neslin?
Sağ ile ertelenmiş kavgamıza ne oldu?
Kendini fikri yapısını bilmeyen bir yığın bırakın Turan kurmayı ülkeye ne katkı verebilir?
Bu nasıl bir hüsrandır yüce Tanrım!
Bu ne dayanılmaz bir acı!
Dünün serdengeçtileri bugün birbirine pusu kurma derdinde.
Töre öldü.
Töre öldürüldü.
Ülkücülükmüş!
De hadi be ahlaksızdan töresizden ülkücü mü olur?
Yakışıyor mu, bizim çocuklara? Bizimkiler, acaba "Türk'ün Türk'e ettiğini kimse etmez" misali ülkücünün ülkücüye ettiğini kimse bilmez noktasındayız.
Tanrı önce bizi sizden korusun gerisi gelir.
Doğan Ay