Bir "soykırım" yalanı döner durur başımda,
Sanki zehir pişiyor kaynayan her aşımda,
Yürüyen aynı plan, dün neyse bugün de o,
Gözleri var evimde, toprağımda, taşımda.
Dayanarak soykırım denen sinsi masala,
Onlarca diplomatı şehit etti Asala,
İşkence, zulüm, kırım bunların kanında var,
Yaptıkları vahşeti almaz akıl, havsala.
Bütün bu düşmanlığı başlatan kendileri,
Her gün, her gün ısıtıp hortlatan kendileri,
Nefreti meze yapıp namert sofralarına,
Türk'ü hedef gösterip kuşatan kendileri.
Yüzyıl önce de böyle topyekûn azmıştılar,
Kadim denen dostluğa ihanet yazmıştılar,
Kadın, erkek, genç, yaşlı ayırmadan kahpece,
Türk'e soykırım yapıp mezarlar kazmıştılar.
Tehcir neticesidir, işte bu mezalimin,
Zaten son çaresidir Osmanlı Devleti'nin,
"Soykırım bu" diyorlar canına kastedenler,
Bakmadan gözyaşına acılı milletimin.
Bugün bile ırkıma kin kusuyor dilleri,
Hâlâ tehdit altında güzelim Türk illeri,
Kara vicdanlı dünya seyrederken tepkisiz,
Türk'e ölüm kusuyor Ermeni katilleri.
Daha dün Karabağ'da insanlıktan çıktılar,
Hocalı'da her cana yağlı kurşun sıktılar,
Bir gecede bir kenti verip yaylım ateşe,
İnsani her ne varsa yine yaktı yıktılar.
Bu insafsız güruhun ellerinde çok kan var,
Yıl 90, Ocak 20, meselâ "Gara Yanvar,"
Rus kılıklı Ermeni ölüm saçtı Bakü'de,
Tarihe kaydı düşen yüz kırk üç şehit can var.
Ha! Bir de içimizde "soykırım" diyenler var,
Suret-i hak görünüp her haltı yiyenler var,
Uyanınca her sabah Ermeni'yle halvetten,
Şirinlik olsun diye donunu giyenler var.
Tunga boştur ne desen, zehir zıkkım ne yesen,
Hür dünya sağır Türk'e, duymaz ki ne söylesen,
Özüne dön tez elden, yok dostun Türk'ten özge,
Çalış, didin, gayret et, yücelirsin öyle sen.