Be hey ahmak! Hani nerde Sahn-ı Semân-ı Fatih,
Ne oldu da medreseden önce ilim kovuldu,
Bir bir eksildi Felsefe, Fen, Geometri, Tarih,
Kur'an mehcur bırakıldı, bir kenara konuldu.
Evladı Osmanlı'sın lâfta, aklından sildin mi,
Hasta adam denilmiş, tutulmuş gibi cüzzama,
Dört asırlık o çöküşün sebebini bildin mi,
Niçin yerlere serilmiş Devlet-i Muazzama.
Akıl olmayınca başta, pislik yağdı üstüne,
Yıkıldı koca Osmanlı, çöktü Ümmet-i İslâm,
Bir sahte kader uydurdun, kurdun yalan üstüne,
Şirkin her türünü reddediyorken Din-i İslâm.
Onca hurafe din diye konulunca önüne,
Sana düşen reddetmekti feyz alarak Furkan'dan,
Akletmedin bir an bile döndün bid'at yönüne,
Gözü yaşlı bakakaldı Ehl-i Kur'an arkandan.
Takıldın gittin bir meczub-u faninin peşine,
İslâmla müşerref olmak bahşedilmişken sana,
Bu sendeki ahmaklığın zor rastlanır eşine,
Kul olmak varken Rabbine gittin batıldan yana.