Ürkek ayaklarımda; Geçmiş zamanlara ait bir yol yorgunluğuNereye gidiyorum bilinmez...Ensemde yakıcı güneşAklımda senAklımda aşkKalbimde derin bir sızıRuhumda telaşGözlerim nemliGözlerim ıslakGözlerimden süzülmekte istenç dışı akan iki damla yaşGel, bu meçhul yolculuğa bir son ver artıkGel çünkü gerçekten yakışmıyorBu kadar dirayetli bir bedeneBöylesi akılsız bir baş.
Sonunda anladım
İnsan ta kendisi şeytanın
Karmaşık bir sürecin yamacındayken
Nefsim kulaklarıma öfke fısıldıyor
Sorgusuz aklım karışıyor birden