Aslında bu konuya hiç girmeyecektim.Söylenecek o kadar çok şey olmasına rağmen, bu konuya girmememi gerektiren birçok nedenim var. Ama artık bu yaklaşık son bir haftadır yaşanan her ne ise (bazıları yas diyorlar ama ben yasın samimi olması gerektiğine inananlardanım) öyle boyutlar aldı ki, tahammül etmek çok zor. Camia olarak ölü seven bir kitleyiz. Hayatlarında değer vermediğimiz, hatta...
Atılacaktı öne kadın. Tıpkı erkek gibi "İşte buradayım, aslan gibiyim, özgürüm, bir şeyleri başarmanın mücadelesi içindeyim" diyecek, terslenmeyecekti! Bugün bile yer yer kadının mücadelesi yadsınmayacak, öyle ya? Hangi çağda?Hangi mekânda?Niçin?Gereği ne? Sahneye çıkacaksın, şarkı söyleyeceksin! Bize yakışır mı? Töremiz var, namus anlayışımız katıdır diyeceksin! Namus salt sana mı mahsu...
''Bundar yıllaaar yıllaaaar önce, sevgilisi onu kandırdı diye çok üzülmüş; kadınların saçlarının uzun, akıllarının kısa olduğu gerçeğine kendini feci şekilde inandırmış olacak ki, o güzelim sırma saçlarını hep kısa kısa kestirmiş o da yetmemiş gibi bir de kökünden kazıtmış salak..
Neymiş efendim sevgilisi ''yalan söylüyormuş.''
Oysa senin ona söylediğin yalanlar arşa çoktaaan ulaşmış, sana geri dönmüş, kendi sesini duyduğunda ''sen kimsin'' demişsindir kesin..
Hatta belki de cep telefonları ilk çıktığında hani ''la bu ses arada bağlantı olmadan sana nasıl geliyor'' efsanesi bile kesin senin bu unutkanlığından türemiştir.
Yalan ciddi bir hafıza gerektirir oysa değil mi?
Neymiş efendim ''kandırıyormuş
'''Ne demiş?''
''Seni seviyorum'' demiş..
Allah iyiliğini versin senin :-)
Herkesin suratına Küçük Emrah gibi kaşlarını kaldırıp, ''ama benim babam yok, ben sevgi pıtırcığıyım, bana beni sevdiğini söyle'' diyen sen değilmişsin gibi..
Neymiş efendim ''seni kullanmışmış''
''Kız kızım, adam seni niye kullansın.
