BİR ASKERLİK ANISI

Bilmeyenler için olayı biraz anlatayım; Mayın araması metale duyarlı dedektörler ile yapılır. Önde bir kişi dedektörle tarama yaparak ilerler. Sinyal aldığı yere işaret koyar. Arkasından gelen diğer tim üyeleri şiş ve küreklerle mayını bulup etkisiz hale getirirler.
Bizim tim'deki arkadaşların çoğu özverili ve hassas adamlardı. Fakat dedektörcü olarak komutanın görevlendirdiği arkadaş laçka bir tipti. "Aman ne olacak, sadece bir talim değil mi?" zihniyetinde idi. Başımıza neler geleceğini tahmin etmek güç değildi. Onu seçen komutana yalvardık;"Ne olur başka bir arkadaş görevlendirin tim'den komutanım. Bu arkadaş ile olmaz." diye. Elbette dinlemedi.. .

Sonuç ne mi oldu? Yaklaşık 10 dakikada bitirmemiz gereken parkuru 3 dakikada geçmiş, ve hiç mayın bulamamıştık. Yani bütün mayınlara basarak sonuncu olmuştuk. Yani ölmüştük...

Halbuki en iyi eğitmenler, en iyi imkanlarla bizi hazırlamışlardı. Görevimizi layıkıyla yapmaya hazır bir ekiptik. Yarın gerçek bir operasyonda bu durum karşımıza çıktığında hem kendi canımızı, hem bize emanet edilen askerlerin canlarını korumaktı önceliğimiz. Fakat görev bilinci olmayan tek bir insan yüzünden başarısız olmuştuk...

"Nereden çıktı bu askerlik anısı şimdi?" diye sorarsanız, sebebi şu: Bir süredir Korona denilen bir salgın ile mücadele ediyor dünya. İtalya önümüzde yakın bir örnek olarak duruyor. İşin ciddiyetini kavramayan ülkelerin başına neler geldiğini anlık olarak görebiliyoruz. Buna rağmen insanlar hala sokakta keyfi olarak gezinip duruyorlar. "Aman, bana birşey olmaz!" zihniyetindeki bu insanlar yüzünden yakın zamanda ölümler başlayacak ve hasta sayısı katlanarak artacak gibi görünüyor. Hala durumun ciddiyetini kavramaya, umursamaz insanların olduğunu görmek bana o mayın timimizi hatırlattı. Biz, umursamaz birisi yüzünden sahte mayına basıp, şakacıktan ölmüştük. Korkarım ki bu duyarsız insanlar yüzünden ülkemizde insanlar gerçekten ölecekler...

Kaan ÖZASLAN
17.83.2020