Bize Unuttuğumuz Milli Ruhumuzu Hatırlattığınız İçin Teşekkürler

Geçtiğimiz gün Ampute Milli Takımımız Avrupa şampiyonu olarak milletçe göğsümüzü kabarttı. Uzun zamandır böyle bir başarıya ihtiyacımız vardı. Maça duyulan ilgi de bunu çok net gösteriyor.

Vodafone park stadında 40 bin seyirci vardı. Oturacak tek bir boş koltuk kalmadı. Sanki bir derbi maçı ya da Şampiyonlar ligi final maçı varmış kadar tribünler doluydu.

Bu ilginin altında yatan psikolojiyi doğru anlamak gerekir. Normal zamanda engellilere karşı üzülerek söylüyorum ki duyarsız bir millet olduğumuz halde neden bir engelli şampiyonası final maçına 40 bin kişi gitti? Neden 80 milyon şampiyonluğu kutladı?

Çünkü başarıya çok uzun zamandır aç kaldık. Tüm uzuvları sağlam olduğu halde yürekleri engelli olan yüreksizlerin ruhsuzluğunu görünce Ampute Milli Takımımızın zaferi bir kat daha anlam kazanıyor.

Onların belki bir kolu, bacağı yoktu ama aslan gibi yürekleri vardı. Giydikleri ay yıldızlı formanın ağırlığının ve anlamının farkındaydılar.

Şampiyon olunca kazanacakları milyon dolarlık primleri yoktu. Maçtan sonra binecekleri lüks arabaları yoktu. Gidecekleri villaları yoktu.

Tek bir şeye sahiptiler. O da yürek…

Kocaman yürekleriyle sahaya çıkıp tek ayaklarıyla dimdik ayakta durarak İstiklal marşımızı okudular.

Korkma diye başlayan İstiklal marşımızın bilinciyle hareket ederek korkmadılar.

Kazanacaklarına inandılar, mücadele ettiler ve kazandılar.

Biz dün futbolun sadece iki bacakla oynanan bir oyun olmadığına şahit olduk. Futbol tek bacaklı olsan da yüreğinle kazanılan bir oyunmuş.

Ne iş yaparsanız yapın ruhunuzu ortaya koymazsanız başarı gelmiyormuş…

Bizlere unuttuğumuz ruhumuzu hatırlattığınız için teşekkürler çocuklar…

Takımı 3-0 mağlupken gülebilen milli takım kaptanının olduğu bir ülkede gol attıktan sonra ay yıldızlı bayrağımızı öpen milli takım kaptanının olduğunu görmek gelecek için umut verici…

Demek ki hala bir umut var. Hala bu ülkede paraya pula değer vermeden milli ruha sahip çıkarak oynayan futbolcularımız var. Hala paradan önce manevi değerlere önem veren insanlarımız var.

Sizler tek bacaklı olabilirsiniz. Tek kolunuz olmayabilir ama benim gözümde kesinlikle engelli değilsiniz.

Engel, bir şeyi başarmanın önünde duran etkendir, settir, duvardır. Siz o engeli aşarak şampiyon oldunuz.

Asıl engelli, tüm uzuvları sağlam olduğu halde sahada rezil olanlardır. Onlar duvarı aşamayıp başarılı olamadıkları için benim için engellidir.

Şampiyonluğunuz kutlu olsun… Bize unuttuğumuz milli ruhumuzu hatırlattığınız için teşekkürler…