Evre

Bedene ruh...​

Ağladın...
İlk kez doğduğunda
Sonra duyduğunda
Hüzünlü gecelerde, gecelerce
Ayrılık yaktı
Sertçe baktı
Yaşların sel olup aktı
Ağladın...
Her duyguda, her sevinçte.

Konuştun
İlk kez anne şefkatinde
İlk kez seslendin
Sevdin, sevildin
Dile geldin
Söyledin, ne bildiysen
Konuştun...
Her söze karşılık, her dilde.

Yürüdün...
Adım adım, toprak güldü
Sen yürüdün
İlk kez çözüldü dizlerin
Koşar adım hayallerinle
Bürüdün
Nice kalpleri
Yürüdün...
Gökyüzü güldü adımlarınla.

Güldün...
Bir bebeğin masumluğunda
Cennetten melekler su taşıdı
Çünkü rahmet oldu gülüşün
O sevimli tebessümler senin
Yüzlerce doldu gülüşlerin
Güldün...
Ağaç, toprak güldü gülüşünde.

Sevdin...
Bir alp eren yüreğinde
Vatanca sevdin, aşk dedin
Geride kaldı acıların
O tomur tomur dileğinde
Binlerce çiçek yeşerdi ümitlerin
Sevdin...
Kıpkızıl alevleri yaktı sevgin.

Ve gittin...
Bir gidiş gittin, yollar da hüsran
Seni taşıyamayan zamanda
Tuhaf. sevdin ve bittin...
Belli ki yok dönüşün
Sar avuçlarına bu kor vedayı
Diz çöksün dağlar
Yoluna yol olsun gidişler
Hadi git...

Ve gittin...
Cümle cümle bittiğinde....