Ne el verdi ne bir derman
Uluorta kesti ferman
Utandırdı çoğu zaman
Ardan aldık dersimizi.
Moralsiz girsek de ilk denemeye
Dilimiz varmıyor zordur demeye
Kalsak da sınavdan bütünlemeye
Çalışır, seneye veririz elbet.
Meydanın dört bir yanını aydınlatmak için kurulan büyük meşaleler tutuşturulmuştu. Karanlığın çökmesi ile evlerinden çıkan halk yüzünde gülücükler ve kendi ürettikleri sloganları haykırarak meydana doğru ilerliyordu, artık. Bugün önemli bir gündü. Tam 32 yıl önce bugün özgürlüklerini kazanmışlardı. Şenliğe her yıl olduğu gibi bu yılda katılmayan tek isim yaşlı Boarte idi. Huysuz bir yapı...
Baştan söyleyeyim uzun bir yazı olacak ve facebook "Devamını Gör?"meyi merak edip etmediğini soracak. Ama sen devamını görme, merak edip de okuma lütfen. Çünkü aksini senden ne zaman beklesem hayal kırıkları semtinde eski hüsranlarımı ziyarete gidiyorum.Okuma lütfen veya okuyacağın her ne ise filmini çekmişler mi ona bak. Bulamazsan da üzülme çünkü okumadığın her satır yaşadığın bir ân'ı...
Bir Ölüm... Bir Cenaze... Bana o kadar şeyler öğretti ki...
İçimde biriken yaşlar gözümden dökülemese de şimdi klavyenin ucuna dökülecek belki de. Ne kadar uzak olsan da gerçekten Baba Yarısı diye bir duygu varmış. İşte bunu öğrendim. Mesafelerin kan bağını koparamayacak kadar güçlü olduğunu öğrendim.
Siz hiç boş bomboş bir hayat yaşadığınızı düşündüğünüz oldu mu? Benim olurdu ara ara... Bu dünyaya hiç bir şey bırakamadan gitmek. İsminin bir gün bir yerlerde kaybolması. Mezarının başında olur da denk gelirse belki biri bir Fatiha okur gibisinden... '
