Tarifi yok zannetmeyin,
Aşk kaybetme korkusudur.
Boşuna ısrar etmeyin,
Yalnız Allah vergisidir.  

Ne olur gizleme hiç gözlerini Mihrinaz
Gözler ki; Feda etmiş yaşları onuruna,
Döktüğün her damlada yüreğim erir biraz,
Usul usul can verir, gözlerinin uğruna.

Kalbimi sundum sana,
Bilmem, alacak mısın?
Hediye, anlasana,
Yine çalacak mısın?

Yapma Hayat, yapma dur! Halimi görüyorsun.
Cürmünün hesabını hep bana soruyorsun.
Bazen şahin misali pençelerini takıp,
Bazen bir serçe gibi uzakta duruyorsun.
Yapma Hayat, yapma dur! Halimi görüyorsun.

Bir sual sorayım sana doktor bey,
Bu sefer de sen ol benim sırdaşım.
Yürek sızısından ölmek nasıl şey?
Bana bir cevap ver, sağalsın başım.
Ben değil doktor bey, bir arkadaşım…

Olmazı oldurmak, boşu doldurmak
Senin marifetin değilmiş gönül.
Hak yoldan sapana, yolu buldurmak,
Senin marifetin değilmiş gönül.

Şiirim beğenmemiş, sanat profesörü(!),
Yazdığı tek mısra yok, yörü esersiz yörü,
Sanatkâr olmaz senden, ancak kamyon şoförü,
Onda bile gaz diye debriyaja basarsın,
Şiirimi kamyonun arkasına asarsın.

İki heceden oluşan şiir olur mu?
Ben yazmayı denedim, siz de okumayı deneyin.
Bakalım olmuş mu?

Ak sütten hâlisti arzum, niyetim,
Makbul değil imiş samimiyetim,
Yara acıtırmış, benim diyetim,
Hem yara, hem acı, hem tuz olmakmış...