BİZ BİZE YETERİZ

Biz bize yeteriz düşmana gerek yok.
Biz bize en güzel en galiz en ağza alınmayacak küfürleri ederiz.
Biz bize en ağır ifadelerle hücum ederiz.
Biz bize karanlık kuytu köşelerde en güzel pusuları kurarız.
Biz bize babamız yaşındaki ağabeylere yüz kişilik gruplar halinde saldırırız.
Biz bize ahkam keseriz.
Biz bize oturur Turan kurarız.
Biz bize yazar biz bize okuruz.

Düşmana ne gerek var?

"Ve mevsim geçer. Gölge veren ağaçların dalları kurur. Sabır taşar. Canından saydığın yar bile bir gün el olur. Aklın şaşar. Dostun düşmana dönüşür. Düşman kalkar dost olur. Öyle garip bir dünya. Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur. "Düşmem" dersin düşersin. "Şaşmam" dersin şaşarsın." Mevlana

Dost bildiklerimizden en büyük ihaneti yaşıyoruz.

Dost bildiklerimizden en büyük darbeleri yiyoruz.

SABIR TAŞTI.

Düşmanın en büyük hilesi, dostluğudur" denilir.

Hak diyenden haksızlığın, merhamet diyenden merhametsizliğin gelmesi gibi, dostluk diyenden de düşmanlık gelmesi bizi yıkar.

Bu duruma şaşırmayın, fakat üzülün.

Ister dostumuzu düşmanımızı tanımadınız için ister merhamet denilen duyguya yenildiğiniz için üzülün.

Düşmanlığı aşmanın yahut ondan kurtulmanın yolu kardeşlikten geçer. Tek taraflı kardeşlik ise olmaz.

Şimdilerde "kardeşlik ve dayanışma hukuku"ndan konuşur dururuz biz bize. Oysa bilmeliyiz ki ahlak olmadan, bunların hiçbiri olmaz. Ahlaklı mıyız, değil miyiz, öncelikle buna bakmamız öncelikli şart olmalı.

Biz bize yeteriz..

Çünkü onlar birer zavallı çocuk.

Onları, sokağa salanlar esas suçludur.

Diyerek merhameti hep yanımızda taşıyarak daha çok köşe başında yolumuz kesilir.

Tavır almak zorundayız.

Kardeşlik hukukunu öldürenden kardeş olmaz kabul etmeliyiz.

Sözün bittiği yerdeyiz!

Tuz kokmuştur!

BİZ BİZE YETERİZ DÜŞMANA NE GEREK VAR !

DOĞAN AY