EYLÜL

​ne demirci körükledi ateşi
ne de bir kurt çıka geldi dağın başından

ne tuhaf türküler bile sarmıyordu yaramızı!

Eylül'dü, hazandı, hüzündü
bir bir düşüyordu yapraklar dalından
sapsarıydı benizleri
bir sağdaaan, bir soldan

cop: tebeşir
sırtımız: kara tahta
"Sus" yazıyorlardı vura vura

susmayı öğreniyordu vatan

analarımızın hıçkırıkları sesini kaybetmişti
babalarımız öğrenmişti
korka korka bir duvara sinerek ağlamayı

ve hevelerimiz...
ve şiirlerimiz maziye emanet…


darağacında asılı kaldı
"Bugüne nasıl geldik?" sualinin cevabı

şimdi her özlem eskimiş bir slogan

"Şimdi" kaybolan zaman

"Şimdi" diye bir şey yok aslında!
bir eylül sabahında durdu akrep, yelkovan

Okan Kilit​