DAĞ ŞİİRLERİ-4

Gür idi bir zaman; yemyeşil, koyu

Şahsımı peşine takarken dağlar.

Nasıl da heybetli coşardı suyu

Bir baştan bir başa akarken dağlar.

Çocuktum yanında, öyle ki toy'dum

Dört mevsim koyduğun kurala uydum

Karşıdan beriden hep seni duydum

Sırtında naralar yakarken dağlar.

Bazen sis, dumanla gelip yan yana

Ürperti duyunca koşardım sana

Ne zaman üşüsem çıraydın bana

Ateşi, sobayı yakarken dağlar.

Zirveden zirveye boşluklar seçer

Bir başka mekâna göçerdi göçer

Sanırsın gökleri parçalar, geçer

Şimşekler misali çakarken dağlar.

Ne varsa özünde yükselen türden

Sonuca götürür tam da bu neden

Rüzgârı kendine çekerdi birden

Yerinden doğrulup kalkarken dağlar.

Siz benim Kaçkar'dan duyulan sözüm

Siz benim Maçka'dan görünen yüzüm

Bir ömrün ilmini süzerdi gözüm

Uzaktan yakından bakarken dağlar.

Engin Yeşilyurt

4 Haziran 2020