GÖKYÜZÜNÜ ÖZLÜYORUM

​neredesin koca dedem
gökyüzünü anlat bana davudi sesinle
yeniden dinlemek istiyorum
ninemi ilk gördüğün anı
mavinin bile kıskandığı huzuru
sevenin sevdiğinde görmediği bin kusuru anlat...
anlat o muhteşem zamanı

​kara kış gecelerinde titriyor kalemim
ürkek bir telaşla
buz tutmuş hayallerinizin üzerine örttüğünüz 
aşkı anlat...

yarı şair gönlümü terk ettiğinizden beri
yerinde sayıyor akrep yelkovan
tükenmiş bir öykünün zamansız hasreti yordu adımlarımı
ne geçmişe dönebildim, ne de gidebildim yarına
İsa gibi çakıldım günün çarmıhına
korkmadan tut artık, büyüdü ellerim
siz yokken kıydılar çocuk yanıma

ruhumu esir alıyor bu sessizlik
seni çağıran ben değilim
koruyup kollayan nasihatlarini özlüyor düşlerim
hayallerime yumruk gibi indi çaresizlik
hani diyorum ki
yaşamı kudurturcasına ölsem doya doya...
düzene yüz çevirerek helalleşsem 
öykülerinden ibret alan yanım ile...

bilirim; Tanrı'yı kızdıracak bir şey yapmazsın sen
eğer kurulmuşsa son mahkeme
kapılarını açmış ise cennet ve cehennem
Tuba ağacının gölgesinde ilk dileğini sormuşlar ise sana
"Okumak" demişsindir "Okumak" mutlaka!
oysa ben seni alfabeyi bilmediğin icin hiç yadırgamadım
çünkü bilirim
topraktan gelen, toprağı bildiği kadar bilir kendini
ama olsun, yine de o ilahi kudret ile oku şiirlerimi
sana yazıyorum
solgun yaprakların bile terk ettiği
bir kış akşamında...

anla beni koca dedem
çağıma haykırırken titresim isterdim sesim
isterdim ki ürkekçe sarılayım yaşamın boynuna...

ne güzel şey korkmak
kavgadan, karanlıktan, yalnızlıktan
ve bir gençliğin vebalini almaktan
insan dediğin korkmalı
yaşamın boynuna sarılamamaktan

korkak yanımı Asya'nın gözyaşında boğdular...

haykırdım!
kimsenin duymadığı çığlığım
yankılandı atmosfer boşluğunda
rızam ile düzene boyun sunmadım
satıldık koca dedem, satıldık!
koskoca bir hiç karşılığında

sağımdaki melek haykırışlarımı yazdı mı bilmem
lakin biliyorum
defterine not ediyor tüm yenilgilerimi
solumdaki melek

burası çok karanlık koca dedem
"Öfke" denilen çıkmaz sokaktayım
el değmemiş bir sevda uğruna
kuş gibi çırpınan yüreğimizi
söküp aldılar yerinden
kafes içinde kaldı düşlerim
gökyüzünü özlüyorum

Okan Kilit