İsmi Konmayan Umut

​Sevgilim duydun mu? Vurmuşlar Necmettin öğretmeni

Ve demişler ki biz bunu kurtulmak için hakimiyetinizden

Sevgilim bilir misin, Necmettin sadece isterdi evinin dumanının tütmesini

Şimdi o kara toprakta, derin ve soğuk bir mezarda

Gelmiş de ataları yılkılarla ötesinden kaf dağından!

​Kan akıtmış, kan vermişler buraya yurt demişler

Bin cefaya bin acıya sabretmişler

Yaşamışlar çocuk sevgileriyle, kutlu yarın özlemiyle

Söyle sevgilim, nedir bu halimiz ?

Ölmüş olsaydık, ölümüz korkuturdu bu alçakları

Topal köpekler bile düşmanı korkutur, biz daha beteriz

Kaybolmuş, dinlememiş ve kaybetmişiz

Ah Asya ve eski çağların özlemiyle yanan bozkır çocukları!

Hapsetmiş sizi binbir saçıyla medusa kılıklı Anadolu!

Her gün bir evladınızı yiyor, her gün daha da kararıyor bahtınız

Ufuklar kan rengi artık size yarınlar facia yarınlar felaket

Düşmanlar bize doğru çekerek hançerlerini

Kesiyorlar kolumuzu, kanadımızı, yarınlarımızı

Öfkelenirsek indiriyorlar daha sert şekilde balyozlarını

Kırıyorlar umutlarımızı, anılarımızı, ümitlerimizi

Ama sevgilim göreceksin kırılarak artacak bizim ümitlerimiz!

Bugün bir idik yarın kırıla kırıla bin olacak

Ben iman ettim sen de et sevgilim kanla kazanacağız yarınlarımızı!