Kâğıdın Avucu

Yaz, yaz, yaz ve yırtıp at! Nereye kadar söyle!
Ellerime kızmayı artık istemiyorum.
Yeter kalem-kâğıdın çektiği eza böyle!
Ağlayarak sızmayı artık istemiyorum.

Sabah akşam susmadan anlatsam biteviye,
Sanki sıfır oluyor elimdeki bakiye.
Binlerce sayfa yazsam yine yetmiyor diye,
Moralimi bozmayı artık istemiyorum.

Hep böyle yaşanır mı kadere sitem ile?
Nasıl geçer bir ömür her anı matem ile?
Yaprak kıpırdatmayan en hafif meltem ile
Savrularak tozmayı artık istemiyorum.

Mürekkepsiz başlayıp şairlik orucuna,
Kelimeyi boşalttım kâğıdın avucuna.
Yürekten döküleni kalemimin ucuna,
Şiir diye yazmayı artık istemiyorum.

Gözyaşımı doldurdum sözcük matarasına,
Heceyi merhem ettim bağrımın yarasına.
Kendimi gömmek için her satır arasına,
Birer mezar kazmayı artık istemiyorum.

25.07.2017-Malatya
Mustafa Erkenekli