ŞEHRİYAR'A MEKTUP

Könül ayrı düşse gardaş gohum yad olub 
Oğul deyesen mene, men sene övlad olub 
Seni sesleyirem men, görüm ruhun şad olub 

Sen üstâda yetişib, men de bir çırağ olaydım 
Yandırmağa sen meni, bir nurlu çerağ olaydın

Ahvalimi deyirem indi men Şehr-i yar'a 
Ciğerlerim sançılır cismimi yara yara
İndi Turan Haradır, Türkistan hara 

İller var ki göz yaşım içime ahtı 
Türk'ün hoşbehtliği hansı vahttı.

Hazar yaslıdır indi, indi Urmu kurudur.
Hayder baba... Başı duman bunludur.
Gorhuram ki Tebriz meni unudur. 

Bilmirem men, neçe vaht var rüz-i visale
Gör ki felek goydu bizi ne hale. 

Gaşın çattı, üzün töktü ulduz mene, ay mene
Hamı bir mevsim oldu bahar mene, payız mene, yay mene
Esarette kaç il oldu say mene 

Ne hazin ahtarıram, soruşursan istikbali men
Böylece gözleyirem, gelmeyen istiklali men 

Daha dünkü yanaşma... Geçti başa han oldu
Türk'ün gedim yurtları itilmiş vatan oldu
Bir milletin taleyi böylece ziyan oldu 

Cevanlar ganın töker gılıç çalıb öz başına
Sarılıp ağla indi Türk'ün mezar daşına 

Gel gör ki bu dert meni oda salar, dağlıyar
İkimizin gözünde Araz suyu çağlıyar
Yetişir ağlamağın, goy ağlayım Şehriyar 

Ağlasam gözümde yaş, hamı derde yar menem
Dediler şehriyar köçüb, Növbeti Şehr-i yar menem 

Şiir
-Emrah ECE-