GÖĞÜN KAYIP ŞİİRLERİ

​Bende gökyüzüne şiirler yazıyordum
kuşlar ölmeden önce!

mezarı kayıp öyküler iyi bilir
gri değil, beyazdı bulutlar
ulu ozanlara ilham verirdi
göğün mavisi
hala dillerde türküydü
Karacaoğlan'ın, Elif'e sevisi

karanlığı
Yusuf'un atıldığı kuyudan tanırdık
gecelerimiz yıldız yıldız…
kimse bilmezdi bizi
biz bilirdik herkesi
ne çoktuk, nede yalnız

Yunus
manisini döşerdi gönlümüze
ninem, un eleğini
kalbinin ritmiyle bir sallardı
aşımız bile başkaydı
ekmeğimiz aşk kokardı
güneşi gülümsetirdi
yoksul sofraların şen kahkahaları

ve kuşlar
kanadıydı özgürlüğün
kuşlara özenir
sınırsız ülkeler hayal ederdik
gözlermizi kapatır, bir çırpıda uçardık
Anadolu'dan, Almaata'ya

…

gözümü açtığımdan beri cihana
gökyüzüne şiirler yazdığım günleri ararım
bazı zaman ölü güvercinler konar pencereme
geçmişimi sorarım…

Okan KİLİT