NEPHEN

sevda kervanıma nasıl girdin Nephen?
elvan toyları şenleniyor bahar gülüşlerinde,
kan sızan sinem tomurcuklanıyor,
kışı bitmez şu canımda dizgin güneşler açıyor, 

alyuvarlarıma işliyor asi nergis gülüşlerin.
sahi taşkın sokaklarda bulamamışken yorgun sokaklarda ne işin var Nephen?
bilmiyorum Nephen, sen söyle sevdan mı daha sıcak yoksa yalnız yürüdüğüm sokaklar mı?
zifiri karanlık gecelerin soğuğunda yoldaşlık eden zühre bulutlar mı daha samimiydi,yoksa sen mi?
nereye baksam ayak izlerini görüyorum Nephen.
sanki daha önce geçmişsin geçtiğim her caddeden.
neden kırgın bakıyor ab-ı kevser gözlerin?
ılık bahar güneşi saçlarına neden ak düşmüş?
neden tek kelam etmiyor cennet tonu sesin?
yoksa hiç olmadın mı sen Nephen!
yoruldum Nephen.
saçım başım birbirine karışmış ak dolmuş uçlarına,
ellerimi tut Nephen,sevdan karışsın taşlaşmış yüreğime,
beraber ıslanalım hırçın yağmurların altında,çok yoruldum sessiz sokak lambalarının altında..
her gecenin dolunayında sinsi kurşunlar değerken beynime,seni diledim bulutlardan Nephen.
yalnız ıslandığım ilk yağmur değildi,maksat ellerini tutmaktı Nephen.
zehirli hançerler saplanıyor hayallerime,abanoz tırnaklarımın arasında kayıp gidiyor hayatım,göğün acı fecri kurşunlarını eksik etmiyor,bu yalnız ıslandığım ilk yağmur değil Nephen.
zifiri dem çayım yoldaşlık ediyor şu kırgın yüreğime.
sokak bitmiş,ışıklar sönmüş,yolun sonu karanlık,yüreğimde sızı,aklımda kurduğum düşmüşsün meğer Nephen. güçlü ol diye bağırıyorum kendime ama nafile,son nefesimi veriyorum ıssız sokaklarda.
hayalin bile güzeldi.
nerdesin zülüfünün deryasında uyuduğum,nerdesin gözünün karasında yittiğim,nerdesin Nephen,nerdesin?