BİR OLABİLMEK

Biz bir olalım birlik olalım diye konuşup yazdıkça bölünüyoruz.

Sadece siyasi partiler ile değil bu bölünme. Fikir olarak da neyi niçin savunduğumuzu bilmeden doğan bir bölünme de yaşıyoruz.

Siyasî partiler farklı çizgiler ortaya koyuyor. Aslında bu normal bir durum. Herkesin oy devşirme peşinde olduğu siyasi partilerin bizi bölmesi doğal. Mhp iyi bbp derken farkında olmadan çatlama değil araya büyük uçurumlar giriyor. Lâkin bundan daha acı olan artık ağır ağır bir araya gelme ihtimalimiz fikri olarak zorlaşıyor. Üçümüz bir araya gelip devlet kuracak gücü birbirimizi yok etmek için kullanıyoruz. Neredeyse kimse kimseye selam veremez duruma geldi. Herkes kendi çapında milliyetçi kendi çapında ülkücü.

Belki bu yapay bölünme bir şekilde aşılabilir. Fakat fikir bazlı bölünmenin aşılması imkansızdır. Kavramlara herkes istediği anlamı yükleyerek nasıl birlik olacağız?

Neyi savunuyorsunuz?

Türkçülük mü?

Türk- Islam davasını mı?

Kime dua ediyorsunuz?

Bütün Türklere mi?

Sadece Müslüman Türklere mi?

Din sizin çizginizin neresinde? Ne kadar girmiş inancınız fikir yapınıza?

Gerçekten nasıl birlik olunacak?

Bir araya gelsek birbirimize zarar veriyoruz. Birbirimizden uzaklaştıkça aramızda uçurum oluyor.

BIR OLMAK ICIN BIR YOL BULMAK ZORUNDAYIZ.

Bir hikaye ile işi uzatmayayım.

"Eski zamanların dondurucu bir kışından bütün hayvanlar çok etkilenmiş, büyük kayıplar vermişler.

Ama en çok kayıp veren kirpilermiş.

Çünkü onların pek çok hayvan gibi kalın kürkleri yok, kendilerini sıcak tutması zor olan dikenleri var. Bu durumdan en az zararla kurtulmak için kirpiler meclisi toplanmış, çözüm aramaya başlamış.

Tartışa tartışa, nihayet gece olunca tüm kirpilerin bir araya

toplanmasına, birbirlerine yakın durarak geceyi geçirmelerine karar verilmiş.

Böylece kirpiler birbirlerinin vücut sıcaklığından yararlanacak, aralarındaki hava tedavülünü önleyerek donmaktan kurtulacaklarmış.

İlk geceki deneyimlerinde bunun işe yaradığını görmüşler.

Ama başka bir problem çıkmış ortaya.

Üşüyen kirpiler birbirlerine fazla yaklaştıklarından yaralanmalar gerçekleşmiş.

Daha sonraki gece yaralanma korkusundan birbirlerinden uzak durmuşlar ama bu seferde donmalar meydana gelmiş.

Ne var ki, her gece kah uzaklaşa kah yakınlaşa, deneye yanıla birbirlerinin

vücut sıcaklığından yararlanacak kadar yakın, ancak birbirlerini incitmeyecek

kadar uzak durmayı öğrenmişler."

Doğan Ay