Siz duman sanırsınız
Kahır tüter fabrika bacalarından
Gece vardiyasında

Üç yudumda çözümleyebilirim seni
Tabii, töhmet altında kalmayacaksa bilim
Adet günlerini kirlenmenden saymam
Soymam entrikalı oyunlarından enseni
Ve yeterince kızsam da sana
Çıkarmam ipliğini pazara

Bugün, bir yerlerde öfkeyle sıkılıyor yumruklar
Kılıç kınından çıkıyor
Kinle bileniyor kelimeler soğuk törpülerde
İnsanlık, ağır ağır can çekişiyor
Usta manevralarla hızla uzaklaşıyor merhamet

Ayrılık gerçeği düşünce usa
Hâlden anlamaz bir gergeftir yatak
Yalnızlık denilen kavram bir ayağı kırık masa
Yahut ağır bir hasta, yatalak

Henüz dizlerimde çocukluğumu sallıyorken
Dipsiz bir kuyuya
Son sürat inen taşın
Çaresizliğini takındım boynuma

İki zıt kutuptuk
Birbirini çekmesi gereken
Birbirinin zaaflarını bilen iki sinsi katil...
Birbirimizin sınır çizgilerini geçince
Can havliyle

Sonunda anladım
İnsan ta kendisi şeytanın
Karmaşık bir sürecin yamacındayken
Nefsim kulaklarıma öfke fısıldıyor
Sorgusuz aklım karışıyor birden

Benim,
Hep benim,
Tek benim
Her kötü sonun sorumlusu.

Jilet, 
Zıpkın gibi bir geminin 
Evladı olmalı 
Ustasıymış işinin 
Hiç canımı yakmadı 
Bileklerimi doğrarken