Kül

Benim,
Hep benim,
Tek benim
Her kötü sonun sorumlusu.

Gün sunumu günahlarımın cezasıdır
Haylaz sırtımın arsız kamburu
Her sürüncemede
Bütün zamanlar bağ bozumunu gösterir bana
Birini sevince yeniden şekillenecek gibi olur evren
Kalıpları ancak sevgi bozar, inanırım
Tuhaftır, herkes şaşırır iyimser çabama

Aklımın dişlileri hafiften sıyırınca mili
Ve bocalayınca ellerim
Tekrar kapına geldim,
Sana sarıldım yalnızca
Benzersiz kadınlar doğurdu ağlamaların
Kibarca okşadım hepsinin masumiyetlerini
Öptüm, sarıldım, kokladım,
Kibarca.

Bre kıymet bilmezim!
Güzel insandım ben
Bakmayı bir nevi,
Görmeyi ise hiç beceremedin.
Elinin değdiği bütün güzellikler şimdi kül
İnsanız,
Nasılsa yarın yükünü atarsın omuzlarından
Tasalanma, haydi gül!