Kerim (Kerim ÇORAKLIK'a)

Bahara erer mi gönül toprağın
Güneşi gördü mü oralar Kerim
Biz gönlünü kırdık yeşil yaprağın
Sarardı kurudu buralar Kerim

Yoksulluk göverdi dostun bağında
Mazlum ahı tüttü yurdun dağında
Yiğitlerim sustu puştun çağında
Korkaktan duyulur naralar Kerim

Siyaset kokuştu karıştı işler
Herkese bir yafta yapıştı fişler
Düzen çarkın kırık döner mi dişler
Yüz iken bin oldu yaralar Kerim

Umudu yaz deme ele kızarlar
Kağıda kaleme mezar kazarlar
Tarihe adımı hain yazarlar
Ak alnıma düşer karalar Kerim

Mazlumun derdine derman ararsam
Merhemi meydanda halkta görürsem
Pir Sultan misali dimdik yürürsem
Zindanlar kapıyı aralar Kerim

Okan KİLİT