SANMA Kİ (MİHRİNAZ VII)

Kaşına, gözüne şiirler yazdım,
Sanma ki; muradım göz'dü Mihrinaz.
Gözün ardındaki manayı sezdim,
Yazdıklarım bile az'dı Mihrinaz.

Sanırsın peşinden boşa gezerdim,
İsmine yüzlerce mısra dizerdim,
Mevla'm ilham etmiş, ondan yazardım,
Sebebi hikmeti giz'di Mihrinaz.

Kudret'i bulurdum saçın telinde,
Yıkanıp arındım aşkın selinde,
Pîr Ferhat misali, Şirin yolunda,
Yürürken yolların iz'di Mihrinaz.

Seni gördüm yokluğunun varında,
Arar oldum bugünümü yarında,
Pervane olup ta Aşk'ın harında,
Yanmak bile büyük haz'dı Mihrinaz.

Gören'e yan baktın, meyl'edip köre,
Bu nasıl bir kanun, ne biçim töre,
İki can'a kıydın, göz göre göre,
Sandım ki; olmaz'ın Naz'dı Mihrinaz.

Yine de açmadım sırrımı ele,
Ne bülbüle dedim, ne gonca güle,
Yalnız dünya değil, ahrette bile,
Sorguda sualim biz'di Mihrinaz.

Yokluğunda buldum seni içimde,
Başka bir sıfatta, başka biçimde,
Cahil'e sorarsan sensiz hiç'im de,
Yazgıyı yaratan yazdı Mihrinaz.

Kaan ÖZASLAN
29.12.2018