Saklanır kalbinde meş'um ormanın.
Soluk yüzlü bir katil; ''kanlı bataklık''
Salyalı ağzıdır bir canavarın
Ediyor her mevsim, iblislere yataklık
"Biz her zaman ilk önce kötü haberi duymak isteyeceğiz ve sonrasında iyi haberi beklerken öleceğiz. Öyleyse size bir iyi, bir de kötü haber…"
Öleceğiz, beklerken öleceğiz. Birini beklerken değil ama, yarını beklerken mesela. Ölümü beklerken öleceğiz. Beklenilen gelmeyince değil, olmayınca öleceğiz. Öleceğiz derken değil, her şey için erken öleceğiz. Öleceğiz ve gölgemiz artık ne uzayacak ne de kısalacak. Ölülerin gölgesi olmaz. İnsanın ruhu belki de gölgesidir. Bu yüzden mi ayaklarımızın altındadır yaşarken?
"Son metroya yetişip turnikelerde öleceğiz."
Bir filmin on dakikalık arasında öleceğiz. Kimsenin ruhu duymayacak. Kaldığı yerden devam edecek sonra film ve hiçbir göz oynadığımız karakteri aramayacak. Akıbetimiz merak edilmeyecek sonsuza dek. Bizi hatırlayan son insan ise o filmi beğenmeyip zaten ara verildiğinde çıkıp gitmiş olacak. Böyle öleceğiz. Kayıp ama ayıpsız hem de ansızın…
''Ey kemân-ebrû şehîd-i nâvek-i müjgânunamBulmuşam feyz ü nazar senden senin kurbanunam'' ''Ey yay kaşlı sevgili! Oka benzeyen kirpiklerinin şehidiyim. Senin bakışının bolluğunu bulmuşum, senin kurbanınım.'' Ne de güzel söylemiş büyük şair Fuzuli! Şu ahenge, şu kelime seçimine, en önemlisi de şu ruha bakın! İşte divan edebiyatının büyüklüğü ve derinliği, böylesine güzel beyitlere katıla...
Vur şeirləri köksünə köksünəBöyüyən öksüz röyalarımın.Harayından dərindən cırılarGöy üzüBir ozan boğulandaBir kəlmə yitəndəAğ üzünü dişləyər bir uşaqŞəfəqlərimin issız axında.Töküləndə bir-bir qəlbimin küçəsinəİgid buludlarMusiqisiz sözlərDəlirmək yaxud dəlirə bilməkBir şeirin vuran sinəsində.Xoşca qal sənSənKiçilən dodaqların şəhəriİndi gözləyir məniDurub yollara dastan düzürYiyəsiz ba...
Namus diye verilen oy,
Bakir iken dul oluyor.
Hüküm sürer şakşak, goy goy,
Boş kasalar ful oluyor.
Telif Hakkı
© B. Melih Emre @ tahtaPod.com | Tüm hakları saklıdır.
Nesri öğrenme çağımızdır. Şiirde çalkalanma yıllarıdır. Öyle savruluşlar yaşanır ki, dilde de büyük kaymalar olur. En önemlisi, işâret ettiğimiz "yapma dil" sun'îliğidir. Yüz yıl içinde, tahtından alaşağı ettiğimiz o yanından bu yanından kırpılmış bir dille konuşuyor ve yazıyoruz. Yanmış binâsından, içi yanan yardımseverlerin kurtardıklarıyla idâre eden eski zenginler gibiyiz ve ne yazık...
Bozuk kan nasıldır görmek istersen,
Kendine bir iğne batır beyzadem.
Biz koyun oluruz, eğer dilersen,
Elinden düşmesin satır beyzadem.
Telif Hakkı
© B. Melih Emre @ tahtaPod.com | Tüm hakları saklıdır.
A.Yağmur Tunalı Edebiyatımızın romanda iyi örnekler verdiğini okumalarımdan biliyorum. Hikâye için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Bu çok şaşırtıcı gelebilir. Çünkü, 1930-1970 aralığında romandan çok hikâyede üstündük. Mahmut Şevket Esendal, Sait Faik, Sabahattin Ali, Tarık Buğra, Haldun Taner ve daha birçok isim dünya çapında yüz ağartıcı örnekler vermişti. Bu konunun ele alınacak pek ...
