BİZ NE ZAMAN KAYBETTİK BİLİYOR MUSUNUZ? Butun fabrikalar satılırken sustugumuz zaman. ABD IRAK'A girerken ABD askerlerine dua ettiğimiz zaman. Yerli tohum yasaklanip ISRAİL tohumunu ekmeye başladığımız zaman. Özel bankalar araba ev alalim diye faizle para vermeye başlayıp bizim de mal bulmuş mağribi gibi bankalara hücum ettiğimiz zaman. Komşularla sıfır sorun diyerek dost komşumuz kalma...
biz yedi kardeşiz aslında
harlı duraklarında göçebeliğimiz
son sözümüzü sen söyle şeydâ
takılır tuzuna aşına kardeşim
göğsüne zamanın
birdenbire kesilmiş aklına dünyanın
şiiryakan çiçeğidir gecede
çiçeklerimi çaldılar gönül bahçemden
sen bilmezsin...
bir gençlik sığdırdım
ağır aksak şiirlerime
kimisine nergis dedim
kimisine karanfil
her yağmur damlasında
mis kokulu yarınlar düşledim
bu kuraklık... bu kuraklık kader değil
Ne korkunç bir şeydir, sevenin sevdikleri ile vuslatının ölüme bağlı olması!... "İkisini bir koyun mezara, benim yavrum korkar, korkar benim kuzum..." İşte böyle feryat etmiş annem. Doğru söylemiş! Evet korkar, hatta feryat eden annesi ve şehit babası da korkar.Seven için en korkunç şey değil midir ayrılık?Korku içerisinde dualar salınır gökyüzüne; "Rabbim beni sevdiklerime kavuştu...
Yaşlanma korkusu, işsiz kalma, çirkinleşme, kel kalma, evsiz kalma korkusu, yalnız kalma, beni artık kimse sevmeyecek korkusu ve daha binlerce korku.
Bu kadar çok korku olunca elbette bu korkuların pazarlayıcıları da oluyor.
Siyasetçiler, dinler, kozmetikçiler, cemaatler, özel zannedilen günler.
Özel zannedilen günler derken şunu demek istiyorum. Bi insan sadece bi gün değil, her gün özeldir. Ama içinde bulunduğumuz dünya düzeni öyle bi hal aldı ki, sadece belirli günlerde özel olduğumuzu zannediyoruz. Sevgililer günü,anneler günü vb.
Ayrıca normalde 3-5 tlye satılan güller bu özel günlerde 15-20 tl oluyor.
Aklıma gelmişken anneler gününde ve kadınlar gününde reklamlarda niçin hep ev araç gereçleri annemiz yahut kadınlarımız için en iyi hediye şeklinde gösterilmektedir? Yani kadının hayatı mutfak robotları ve ev işlerinden mi ibarettir? Asla! ancak kapitalist ve ataerkil toplumlar yavaş yavaş ve göstere göstere bunları gözümüze sokmaktadırlar. Gözümüze sokulan bu saçmalıklara karşı kör olduğumuz günlere uyanmak dileğiyle!
Toplum, sanki sürekli olarak bir risk altındaymış gibi korkutularak, bu tehlikede olma duygusu topluma empoze edilerek -sürekli- bir korku kültürü oluşturulabilmektedir. Bu korku kültürü. Bu korku kültürü sayesinde de toplum, kendisini sürekli gerçek sandığı -ancak çoğunlukla sûni- riskler ile karşı karşıya olduğunu düşünür. Hal böyle olunca bu kültür,bir süre sonra topluma yerleş...
Zât-ı Muhteremler; Turâncı olmak bu kadar suç mu? Ne curûm işlemişse kesin cezâsını davamın! Ben bedelini misliyle ödemeye hazırım. Ama haddinizi bilim, delikanlı olun. Efendilerinize söyleyin, korkunun ecele faydası yok.
Biz Turânı kurduk, size tanıtmaya geliyoruz!
Şaka şaka, bu kadar korkmayın yahu, daha değil..
Ama az kaldı, bir gece ansızın...
Belki yarın, belki yarından da yakın...
Yıllardır Türkiye'de Turâncılık marjinal bir dünya görüşü, romantik bir hayal veya asla gerçekleşmeyecek bir rüya olarak görüldü. Yada öyle gösterildi. Lise çağında başlayıp üniversite çağına kadar süren gençlik heyecanı, karakteri tam oturmamış 50 yaş üstü adamların zırvası, duvarlara sprey boyayla fotoğraf çekinmek suretiyle yazılan, illegâl bir eylem. Peki ne istiyorlardı Turâncılıktan? Neden bu kadar itibârsızlaştırma saldırılarında bulunuyorlardı? Madem, kâle alınmayacak bir hayal ürünü, niçin bu kadar engellemek zahmetindeler?
Gerçekten bir rüya mıydı Turân?
© Anıl Kunt @ tahtaPod.com | Tüm hakları saklıdır.
Bütün iletişim kanallarından iktidar partisinin her seçimden ve yaşanan her olaydan güçlenerek çıktığının belirtilmesi, git gide toplumda da kendini kabul ettirmeye başladı. Toplum, 'bunlar gitmez, Atatürk gelse bir şey yapamaz, devran onların devranı, Tayyip siyasi deha, onu kimse deviremez, göklerden gelen karar var, ne yaptıysak olmadı' gibi biraz yersiz söylemleri ile ümitsizliğini ...
© Anıl Kunt @ tahtaPod.com | Tüm hakları saklıdır.
"Korkunun kaynağı gelecekte yatar. Kim gelecekten kurtulmuşsa, korkacak bir şeyi yoktur" Milan Kundera Evet fark etmiş olacağınız üzere, bu ay arka arkaya korku eserleri tanıtıyor durumdayım. Ayarsız derginin Mayıs sayısı için korku teması üzerinden bir şeyler çiziktirdiğim yazımda, yazıya rehberlik eden üç kitaptan birisi de benim kitaplarını büyük bir iştahla okuduğum Murat ...
© Anıl Kunt @ tahtaPod.com | Tüm hakları saklıdır.
